چگونه نوجوانان شهروندانی تأثیر گذار در جامعه خواهند بود؟
شهریار تبریز/ سارا هرزندی: در خصوص ابتکار شهر دوستدار کودک، برخلاف آنچه که اغلب از نام آن برداشت می شود، اقدامات انجام یافته صرفاً متوجه سنین پیش از دبستان و دبستان نمی ۲ باشد. خوب است بدانیم رویکرد این جنبش جهانی توجه به همه اقشار جامعه بویژه تا ۱۸ سال تمام است. اهتمام ویژه در خصوص احیای جایگاه خانواده و رشد و پرورش کودکان و نوجوانان در درون خانواده ای سالم و شاداب، از جمله بارزترین اهداف این اقدام می باشد.
در این میان در رابطه با برنامه ریزی‌های شهرسازانه و نقش کودکان و نوجوانان، بایستی اظهار داشت؛ اگر بخواهیم جامعه ای پویا با سطح مشارکت بالایی داشته باشیم که مدام در حال توسعه و پیشرفت است، ضروریست فرآیند مشارکت طلبی را از سنین کودکی در میان این قشر مهم و تأثیر گذار جامعه نهادینه نماییم. این توسعه هم می‌تواند در رابطه با روح شهر و اقتصاد و مناسبات اجتماعی آن باشد و هم در خصوص کالبد و جسم شهر.
احترام به خواسته ها و دیدگاه های این افراد از دیگر ارکان شهر دوستدار کودک است. کودکان و نوجوانان بایستی محترم شمرده شوند و ضمن حضور امن و بدون اضطراب در جامعه و فضاهای شهری، احساس ارزشمند بودن داشته باشند. آغاز بها دادن به کودکان و شنیدن صدای آنان؛ بایستی از سالهای آغازین زندگی آنان شروع شود.
تحقیقات نشان می دهند در رابطه با مشارکت دادن و دخیل کردن کودکان در پروژه های شهری، بهترین سن جذب همکاری و آموختن مهارت های تعاون و حس تعلق و تمایل به تغییر و پیشرفت در جامعه سنین ۶ تا ۱۲ سال است. زیرا که در این دوران افراد به لحاظ ویژگی های شخصیتی از طرفی صداقت بیشتری داشته و برخی ملاحظات ذهنی در آن‌ها شکل نگرفته و از طرفی فعلاً ثبات شخصیتی و تکامل عقاید و دیدگاه ها هنوز به طور کامل شکل نگرفته و بسیاری از رویکردها و نگرش ها و روحیات مثبت را می‌توان در افراد نهادینه نمود. اینجاست که اهمیت تمامی دوران زندگی مشخص می شود و از این رهگذر می‌توان نوجوانانی در بطن جامعه پرورش داد که توانمند هسنتند نسبت به محیط زندگی خود متفاوت هستند و در راستای ارتقای سطح کیفی آن داوطلبانه اظهار عقیده و مشارکت می نمایند. آنان مهارت های مورد نیاز را پیشتر آموخته‌اند و در آینده به شهروندانی موفق و تأثیر گذار تبدیل می شوند.
از سویی دیگر، مسئولین شهری و بویژه شهرداری‌ها در قالب فعالیت‌های شهر دوستدار کودک، بایستی بستری و مجالی برای این مشارکت واقعی و بهره مندی از آرا و دیدگاه‌های کودکان و نوجوانان برای تدوین برنامه‌های توسعه شهری و پروژه های طراحی شهری در مقیاس محلات فراهم آورند. پروژه شهرداران مدارس، برگزاری پیاده‌روی‌های مشترک با کودکان و نوجوانان در محلات و اخذ نظرات آنان، برگزاری کارگاه‌های مشارکتی و دخیل نمودن آنان در فرآیند طراحی شهری از طریق شناساندن پروژه و دریافت نظراتشان در قالب مصاحبه، نقاشی و یا نوشته، عکاسی از معضلات شهر یا نقاط قوت آن توسط کودکان و نوجوانان، نقشه‌برداری از رفتار کودکان و نوجوانان و بسیاری دیگر، از جمله طرق همکاری بدنه متخصص و اجرایی شهر با مالکان و سازندگان و توسعه‌دهندگان آینده شهر است.
لینک اصل خبر در سایت شهرداری تبریز
نظرات