شهریار تبریز / آذر کریم‌زاده: اهمیت پیاده‌روی فراتر از پیاده‌روی‌های لذت‌بخش عصرانه و کافه‌های پیاده‌رو است. برای بخش عمده‌ای از جمعیت که در مناطق شهری با تراکم بالا زندگی می‌کنند، پیاده‌روی تنها جایگزین موجود است.
بسیاری از افراد «اسیر پیاده‌روی» هستند، به این معنی که نمی‌توانند از روش دیگری برای حمل و نقل استفاده کنند. در نتیجه، شرایط محیط عابر پیاده برای اینکه پیاده‌روها بتوانند نیازهای روزانه خود را برآورده کنند، بسیار مهم است. علاوه بر کمک به پیاده‌روان اسیر، زیرساخت‌های بهبودیافته عابر پیاده تاثیر قابل‌توجهی بر بدتر شدن کیفیت هوا خواهد داشت.
پیاده‌روی همچنین به پایداری طولانی‌مدت از طریق تاثیر مشخص آن بر استفاده از زمین کمک می‌کند. پیاده‌روی همچنین داشتن «چشم رو به خیابان» را در بر دارد که احتمالاً موثرترین اقدام پیشگیری از جرم شهری است و امنیت کاربران آسیب‌پذیر، به‌ویژه زنان و کودکان را بهبود می‌بخشد.
اصول طراحی خیابان (خیابان ها فضاهای عمومی پویا هستند)
در شهرها، خیابانها ضروری‌ترین اماکن عمومی هستند که کمتر مورد استفاده قرار میگیرند. خیابانها نقش مهمی در زندگی عمومی شهرها و جوامع دارند و باید به عنوان فضاهای عمومی و همچنین راهروهای حمل و نقل ساخته شوند.
در محدوده پوشش ساختار یک خیابان، میتوان خلاقیت را برای تطبیق آن با نیازهای جامعه ابراز کرد. جابجایی حاشیه‌ها، تغییر مسیرها، روشنایی روز و تغییر مسیر ترافیک نمونه‌هایی از این موارد هستند. پارکلت‌ها (فضای اضافی پیاده راهها)، اشتراک دوچرخه و روان کردن ترافیک همگی نمونه‌هایی از نحوه تغییر کاربری فضای خیابانی هستند.
خیابانها اکوسیستم‌هایی هستند که باید برای ایمنی طراحی می‌شوند
خیابانها باید به‌عنوان اکوسیستم‌هایی برنامه‌ریزی شوند که در آن فرآیندهای مصنوعی و طبیعی با یکدیگر تعامل دارند. اکولوژی این توانایی را دارد که به عنوان یک کاتالیزور برای طراحی بلندمدت و پایدار، از پیاده‌روها و لایه‌های زیستی که جریان آب باران را کنترل می‌کنند تا درختان خیابانی که سایه ایجاد می‌کنند و برای سلامت شهر حیاتی هستند، عمل کند.
به منظور جلوگیری از تصادفات رانندگی، جاده‌ها باید به گونه‌ای برنامه‌ریزی شوند که افرادی که در حال پیاده‌روی، پارکینگ، خرید، دوچرخه سواری، کار و رانندگی هستند بتوانند با خیال راحت از مسیرها عبور کنند.
عناصر طراحی خیابان
پیاده‌رو
پیاده‌روها بخش مهمی از محیط شهری هستند، زیرا در آنها افراد به طور مستقیم با یکدیگر و با مشاغل تعامل دارند. منطقه عابر پیاده، مسیر اصلی و قابل دسترسی است که به موازات خیابان امتداد می‌یابد و فضای پیاده‌روی ایمن و کافی را برای پیاده‌روان فراهم می‌کند.
منطقه مبلمان خیابانی بخشی از پیاده‌رو بین حاشیه و منطقه عابر پیاده است که دارای مبلمان خیابانی و امکانات رفاهی از جمله چراغ‌ها، نیمکت‌ها، درختان و پارکینگ دوچرخه است. منطقه حائل نیز منطقه‌ای است که مستقیماً در مجاورت پیاده‌رو است که ممکن است شامل گسترش جدولگذاری، پارکلت‌ها، امکانات مدیریت آب طوفان، پارکینگ، قفسه‌های دوچرخه و مسیرهای دوچرخه سواری و موارد دیگر باشد.
گسترش جدولگذاری
گسترش جدولگذاری یا توسعه‌ی حاشیه‌ای از نظر بصری و فیزیکی جاده را محدود می‌کنند و گذرگاه‌های عابر پیاده را ایمن‌تر و کوتاه‌تر می‌کنند و در عین حال امکان مبلمان و درختان بیشتری را در خیابان فراهم می‌نمایند. با تراز کردن عابران پیاده با خط پارکینگ و کوتاه کردن فاصله عبور آنها، دید کلی خود را بهبود می‌بخشند.
گسترش جدولگذاری جهت تحکیم شعاع حاشیه اتصال و افزایش سرعت چرخش آهسته تر، محدود کردن ترافیک و افزایش فضای عمومی استفاده می‌شود. توسعه‌های حاشیه‌ای جلوه‌ای شیک ایجاد می‌کنند که به طور قابل توجهی ترافیک را کاهش می‌دهد و میزان فضای عمومی قابل دسترسی در یک راهرو را افزایش می‌دهد. آنها را میتوان با نیمکت، پارکینگ دوچرخه و سایر امکانات فعال کرد.
عناصر کنترل سرعت عمودی
عناصر کنترل سرعت عمودی سرعت ترافیک را تنظیم می‌کنند و در عین حال سرعت‌های مناسب و ایمن را برای عابر پیاده تقویت می‌کنند. آنها را میتوان همراه با الحاقات حاشیه‌ای یا به تنهایی در جاده‌هایی با حق تقدم محدود استفاده کرد. زمانی که عناصر سنتی آرام‌کننده ترافیک، مانند میانه‌ها، بزرگراه‌ها یا خطوط باریک‌تر، گسترش جدولگذاری یا محدودیت‌های سرعت کاهش‌یافته، برای رسیدن به سرعت هدف جاده کافی نیستند، باید از اقدامات کنترل سرعت عمودی استفاده شود.
سرعتگیرها، ابزارهای عمودی آرام‌کننده ترافیک با شکل تمثیلی هستند که جهت کاهش سرعت خودروها در جاده‌های کم حجم و با سرعت کم استفاده می‌شوند. میزهای سرعت، دستگاه‌های آرام‌کننده ترافیکی هستند که در بالای آن قرار دارند و کل فاصله محوری خودرو را بالا می‌برند تا سرعت ترافیک را در وسط بلوک کاهش دهند.
در صورت استفاده پشت سر هم با الحاقات حاشیه، جداول سرعت را میتوان به عنوان گذرگاه‌های میانی برآمده ساخت. بالشتک‌های سرعت، سرعتگیرها یا جدول‌های سرعت با بریدگی چرخ‌ها هستند که به کامیون‌های سنگین اجازه عبور می‌دهند و در عین حال سرعت خودروهای سواری را کاهش می‌دهند. آنها اغلب در جاده‌های اصلی واکنش اضطراری مورد استفاده قرار میگیرند و می‌توانند برای تسهیل عبور بدون مانع وسایل نقلیه اضطراری جبران شوند.
در ۵۰ سال گذشته، از زمان معرفی خودروها، توسعه زیرساخت‌ها برای حمایت از حرکت آنها در شهر بوده است. این امر منجر به طراحی خیابان‌های عمومی شده است تا در برخی موارد به طور انحصاری به ترافیک وسایل نقلیه موتوری شخصی خدمات‌رسانی کنند.
دسترسی و ایمنی عابر پیاده در اولویت قرار گرفته است و خودروها در اولویت قرار دارند. به خصوص در هند، که عابران پیاده به سختی جایی برای پیاده‌روی دارند و عبور از جاده یک خطر برای سلامتی است؛ خیابان باید به گونه‌ای طراحی شود که به طور فعال از پیاده‌روی پشتیبانی کند که نه تنها حمل و نقل بهتر را تسهیل می‌کند، بلکه در بلندمدت به مزایای اجتماعی و اقتصادی نیز کمک می‌کند.
نظرات