شهریار تبریز / آذر کریم‌زاده: توربین‌های بادی منبع انرژی هستند که به باد بستگی دارد. خورشید زمین را به طور نابرابر گرم می‌کند و مناطقی با دما و فشار جوی متفاوت در سراسر کره زمین ایجاد می‌کند. این انرژی به لطف نیروی باد امکان تولید برق در توربین‌های بادی را که به آن ها ژنراتور هوا نیز گفته می‌شود، می‌دهد.
این انرژی هیچگونه گاز گلخانه‌ای منتشر نمی‌کند و ماده خام آن، باد، در همه جای دنیا و کاملا رایگان در دسترس است. اگر به داده‌های اقلیمی نگاه کنیم، توربین‌های بادی در میان بهترین رتبه‌بندی‌ها برای آب و هوا با هیدرولیک و انرژی هسته‌ای هستند. یک توربین بادی ۸۰ برابر کمتر از زغال سنگ، ۴۰ برابر کمتر از گاز و حتی چهار برابر کمتر از انرژی خورشیدی گاز گلخانه ای منتشر می‌کند.
مانند سایر انرژی‌ها، توربین بادی شکارچی منابع طبیعی ما است. حدود ۶۰۰ تن بتن ریخته شده در زمین برای نگهداری این دکل‌های ۱۵۰ متری لازم است. همچنین ۲۰ تا ۴۵ تن فولاد مصرف می‌کند. برای سیم پیچ ژنراتور یک توربین بادی تا ۶۰۰ کیلوگرم مس نیاز است، یک ماده بسیار مورد تقاضا که نیاز زیادی به انرژی و همچنین حمل و نقل وجود دارد. همچنین پلاستیک، فایبرگلاس، آلومینیوم، فلزات نیز در ترکیبات آنها وجود دارد.
مشکل بازیافت توربین‌های بادی شهری
تنها در پنج سال، باد و خورشید سهم خود را در تولید برق در مقیاس جهانی دو برابر کرده‌اند. با وجود این، ذکر این انرژی‌های تجدیدپذیر بدون ذکر موانع بازیافت مواد مورد استفاده برای کارکرد آنها امکان‌پذیر نیست. به هر حال، برخی از جایگزین‌ها، به خصوص در رابطه با توربین‌های بادی وجود دارند.
در دانمارک، پروژه Re-Wind آنها را جهت ساخت گاراژ دوچرخه بازیافت می‌کند. ولی در کل، بدیهی است که این نوع ابتکار کافی نیست. به طور کلی، پره‌های توربین‌های بادی در پایان عمر خود به محل دفن زباله ختم می‌شوند و حداقل چیزی که می‌توانیم بگوییم این است که به دلیل اندازه چشمگیرشان بی‌توجه نمی‌مانند.
با این حال، طی کنفرانسی که توسط انجمن شیمی آمریکا در پایان آگوست ۲۰۲۲ برگزار شد، دانشمندان دانشگاه ایالتی میشیگان (MSU)، ترکیب احتمالی توربین‌های بادی آینده را مورد بحث قرار دادند. آنها توضیح می‌دهند که مواد مورد استفاده در ساخت پره های توربین بادی را دوباره طراحی کرده اند تا امکان بازیافت کارآمد و مفید را فراهم کنند.
رزینی که دارای یک افزودنی غذایی است
همانطور که گاردین در مقاله‌ای از ۲۳ آگوست ۲۰۲۲ توضیح می‌دهد، دانشمندان رزینی را ساخته اند که از فایبرگلاس، یک پلیمر مصنوعی و یک افزودنی با منشاء گیاهی استفاده می‌کند. با این حال، این رزین جذاب می‌تواند تجزیه شود، سپس برای ساختن آب نبات و همچنین چراغ‌های جلو و پنجره‌های اتومبیل استفاده شود.
به گفته محققان، تجزیه رزین تولید لاکتات پتاسیم، ماده افزودنی E۳۲۶ را که تولیدکنندگان مواد غذایی برای ساختن آب نبات‌های معروف خرسی استفاده می‌کنند، ممکن می‌سازد. طی آزمایشات یکی از دانشمندان سعی کرد یکی از آب نبات‌های تولید شده را ببلعد و مشکلی مشاهده نشد. بنابراین، ساخت توربین‌های بادی با این نوع رزین می‌تواند فرآیند بازیافت آنها را تا حد زیادی تسهیل کند. با این حال، این یکی از انتقادات اصلی به آنها است.
باید گفت که راه حل‌ها کم است و پروژه‌هایی مانند Re-Wind زیاد نیستند. با وجود این، Re-Wind در حال بررسی احتمالات دیگری مانند استفاده از توربین‌های بادی برای جایگزینی تیرهای فولادی به عنوان گذرگاه است.
همچنین مسئله بازیافت بخشی از تیغهها به منظور تولید سفیدکننده‌های استادیوم، برجهای برقی، دیوارهای صوتی یا حتی پارک‌های اسکیت نیز مطرح است. با وجود این، محققان میشیگان ایده خوبی برای بازنگری مشکل در منبع، یعنی در سطح ساخت توربین‌های بادی دارند.
نظرات