کمربند سبز در مارسی

شهریار تبریز/آذر کریم‌زاده: یکی از جدیدترین پروژه‌های استارت‌آپ "یورومدیترانه" فرانسه، ایجاد یک کمربند سبز در بطن بافت شهری بود که به صورت عملیاتی کلان جهت بازسازی مرکز شهر مارسی اجرا شد. این چالش بزرگ به عنوان بخشی از برنامه بازگرداندن تنوع زیستی به شهر و جلوگیری از خطر آبگرفتگی منازل به اجرایی شد.

همه کارشناسان فرانسوی بر این باورند که رودخانه "آیگالادس" قهرمان سال ۲۰۳۵ در مارسی خواهد بود. چرا که تا آن زمان با وجود بارش های شدید پاییزی، به لطف این رودخانه مناطق شمالی این شهر از خطر سیل عظیم در امان مانده است.

مناطق صنعتی سابق که پیشتر مانند جوبی آلوده پر از زباله های پلاستیکی به نظر می‌رسیدند، اکنون تمیز بوده و مملو از پوشش گیاهی شده‌اند. ساکنان مجاور آن از یک رنسانس صحبت می‌کنند. سواحل و آبشارها بار دیگر به مکان‌هایی پر از تنوع زیستی تبدیل شده اند.

این رودخانه که از زیر ایستگاه قدیمی "کانت" عبور می کرد، در حال حاضر در هوای آزاد جریان دارد. سایت راه آهن نیز با تغییر کاربری به پارکی در اطراف این رودخانه تبدیل شده که شبیه یک کمربند سبز غول پیکر به وسعت ۲۲ هکتار بوده و قادر به مقابله با باران‌های سیل‌آسا است.

تحولات مارسی

مهار سیل یک چالش بلندپروازانه است، اما یکی از کارکردهای مورد انتظار پارک آینده آیگاالادس هم است که قصد دارد در سال های آتی جریان رودخانه‌ای به همین نام را بازسازی کند. این عملیات بخشی از طرح عظیم نوسازی شهری یورومدیترانه است که نزدیک به سه دهه زیبایی مرکز شهر مارسی را احیا کرده است. در اواسط دهه ۱۹۹۰، شهر مارسی در وضعیت بدی قرار داشت : کاهش فعالیت‌های بندری و دریایی با از دست دادن نزدیک به ۵۰ هزار شغل و ۱۵۰ هزار نفر در ۲۰ سال همراه بود. نرخ بیکاری ۲۲ درصد، دو برابر میانگین کشوری بود.

پروژه یورومدیترانه برای کنترل این پدیده ایجاد شد که با کمک مالی از سوی مقامات محلی، دولتی و اروپا، قصد دارد فعالیت‌های شهر را متنوع کند و امکانات عمومی را توسعه دهد. عملیات توسعه ۴۸۰ هکتاری شهر به ویژه با بازسازی مرکز تجاری "داک" و یا مرکز فرهنگی "لابل" باعث ایجاد یکی از بزرگ ترین مناطق تجاری در فرانسه شد.

طبیعت ضدآلاینده

اگرچه ایجاد فضاهای سبز با کیفیت در یک منطقه معدنی مسرت بخش است، ادغام مجدد طبیعت در محیطی آلوده یک سوال پیچیده و ظریف خواهد بود. پارک بوگنویل که آغاز کمربند سبز را نشان می‌دهد، در مکانی آلوده به فلزات سنگین و هیدروکربن‌ها قرار دارد. مدیر پروژه در روزنامه آنلاین مارسی توضیح می دهد که چگونه ساخت و ساز متوالی به مرور زمان آلودگی‌های گذشته را از بین بردند: "واضح است که صنعتگران زحمتی به خود ندادند: برای راه‌اندازی فعالیت خود، دیوارهای شرکت قبلی را خراب کردند، همه چیز را صاف کردند و روی آن ساختند. " همین مشکل برای رودخانه "آیگالادس" که توسط شرکت "لافارژ" اداره می‌شود نیز وجود داشت که برای تامین نیازهای کارخانه خود در ارتفاعات مارسی از اقتباس آب این رودخانه دریغ نمی‌کرد.

این سایت که در میان ۵۰ سایت آلاینده صنعتی فرانسه قرار دارد، در دسامبر ۲۰۲۲ توسط یک اقدام کارشکنی توسط بوم شناسان محلی مورد مطالعه قرار گرفت. مثال دیگر مربوط به آزمایشگاه داروسازی فارما، که نمک های آلومینیوم مرتبط با تولید محصولات خود را در پایین دست رودخانه می ریخت، است که مجله روییسو در این مورد یادآوری می کند که "آب خنثی نیست، بلکه در مسائل اجتماعی، نهادی و سیاسی غوطه ور است".

چیزی که این پروژه را منحصر به فرد و جالب می کند ایجاد یک مسیر اختصاص داده شده به تحرک نرم در امتداد رودخانه، ایجاد مکان‌هایی برای استراحت، بازی و آموزش که تعیین کننده سفر هستند، اعتبار بخشیدن به میراث اکولوژیکی و فرهنگی اماکن، جذابیت گردشگری و ورود طبیعت به شهر است. پس علاوه بر اینکه قطعاً پروژه ای با تحرک نرم است، بلکه مسائل بالاتر حفاظت از مدیریت، حفظ و ارتقای محیط زیست آبی، مبارزه با سیل و آلودگی و حفاظت از تنوع زیستی را نیز در بر می گیرد.

___________________________

منبع:

https://www.demainlaville.com/bientot-une-coulee-verte-a-marseille/