تبریز و پاییز یعنی لطف طبیعت

شهریار تبریز: همه اش یک شهر شلوغ و پر ازدحام و رفتارهای خشک داخل اتوبوس و تاکسی ها نیست، تبریز فقط شهری نیست که مدام از ناپایداری هوای آن بنالیم و در گوش هم زمزمه کنیم که اصلا نمی شود روی هوای این شهر حساب باز کرد؟! تبریز را باید نوش جان کرد؛ با یک استکان کمرباریک چای با عطر عرق شاه اسپرم که نفس ات را چاق کند و بعد پیاده راه افتاد در دالان ها و راسته های تو در توی بازار سرپوشیده و رسید تا «گجیل قاپییسی..»

ساکنان تبریز و مسافران این کلانشهر می توانند از دریچه دیگری به این شهر نگاه بکنند، در پس هوای دلپذیر مهر،  آنها می‌توانند  تبریزی را تماشا کنند که همچنان خانه‌ها، گرمابه‌ها، سقاخانه‌ها و گذرهای تاریخی زیادی را در خود جای داده و به واسطه همین تفاوت‌هاست که می‌توان تا حدی، زندگی در تبریز قدیم را از نظر گذراند.

می توان  تبریز را از دل تاریخ بیرون آورد و کنار ارگ علیشاه ایستاد، به شکوه آن خیره شد و خاطرات تلخ و شیرین آن را به یاد آورد و در خیابان ارک دمی در کافه های این خیابان آسود.

یا می توان در پیاده راه تربیت تبریز قدم زد تا رسید به بازار سرپوشیده و سنتی این شهر که گفته می شود بزرگترین بازار سرپوشیده جهان است و  توی دالان ها و سراهای بازار تبریز ، تاریخ را نفس کشید.

از قانلی دالان تا سرای مظفریه، از سرای امیر تا کاروانسرای امیر، از سرای گرجیلر تا دالان دو دری و …همه را می توان در یک ساعت پیاده گز کرد، نوقا و ریس و قرابیه خرید، توی یکی از رستوران های بازار غذایی خورد و با لوکیشن های بی بدیل و تاریخی عکس انداخت.

اگر شهریور را برای گشت وگذار در تبریز انتخاب کرده باشید، نمی توانید چشیدن هوای خنک در پارک ائل گلی تبریز و آسودن در پناه درختان کهن این باغ را از دست بدهید و به این فکر نکنید که این باغ با شکوه جه زمان ساخته شده است!؟

این تفرجگاه باغی در زمان اق قویونلوها ساخته شده و بعد ها قهرمان میرزا(پسر عباس میرزا) ان را به صورت گردشگاه سلطنتی برای درباریان قاجار دراورده است.

اگر به توپولوژی این شهر دقت کرده باشید، شهر به کوهی سرخ رنگ تکیه داده و احتمالا شما اولین بار است که کوهی به رنگ سرخاب می بینید، جالب است بدانید که نام این کوه و بخشی از محلات تبریز که در گذشته به این کوه متصل میشده، «سرخاب» است.

این کوه بیش از سرخاب به نام «عینالی» در میان عموم مردم تبریز معروف است.

راستش در گذشته های دور تبریزی ها امیدی به کاشت درخت و سرسبزی این کوه نداشتند، (به خاطر خاک نامناسب برای کشت و فضای سبز) اما در سال های اخیر، این کوه به برنامه های  فضای سبز ملحق شد و  اکنون تفریحگاه کوهستانی عینالی تبریز، یکی از بزرگترین مجموعه های طبیعی تفریحی ایران است که در ارتفاعات کوه عینالی در کوهستان سرخاب تبریز قرار گرفته است.

پس اگر اهل تفرج و گردش هستید، یا در برنامه صبحگاهی و یا در برنامه عصر خود، بازدید از پارک عینالی را در برنامه سفر خود بگنجانید.

تبریز از مقصودیه تا سرخاب از گجیل تا اهراب ، از شتربان تا شنب غازان…شهری کهن است که بدون دانستن تاریخ، این ماجراجویی شهری چندان دلچسب نیست، حتی اگر حوصله کتاب و مجلات را نداشته باشید، گوگل را دم دستتان داشته باشید، توی بعضی از صفحات اطلاعات جالبی می توانید پیدا کنید.

اگر به تبریز سفر کردید، آن را نفس بکشید، خیالات کنید، تاریخ بخوانید، شعر بخوانید، کوفته و دلمه بخورید، با مردمانش گرم بگیرید و اگر هوای کوه و طبیعت بکر هم به سرتان زد، کندوان هست، دامنه های سهند هست، جنگل های ارسباران و روستاهای بکری نیز هستند که روحتان را سرشار کنند.

نگارنده: زهرا حیدری