به گزارش شهریار
و به نقل از فارس، در عمق خاک میهن، جایی که یادگارهای عشق و ایثار با خاک آمیخته شده‌اند، داستان‌هایی نهفته است که زمان از افشای آن‌ها بازمانده است. این داستان‌ها، داستان شهیدانی است که در میادین نبرد جانشان را برای آزادی و شرافت تقدیم کردند، اما هویتشان در غبار زمان برای برخی گم شد.
فرخ جلالی، مدیرعامل سازمان آرامستان‌های شهرداری تبریز امروز از شناسایی پیکر شهیدان «اکبرصفی صمغ‌آبادی»، «ماشاالله استخری» و «مصطفی قیصری نجف آبادی» که به عنوان شهید گمنام در دوران هشت سال دفاع مقدس در گلزار شهدای وادی رحمت به خاک سپرده شده بودند، بعد از تشخیص هویت از طریق آزمایش DNA خبر داد.
چهار دهه صبوری، چهار دهه اشک و دعا و چهار دهه جست‌وجو برای یافتن نشانی از دلاورانی که روزی بی‌تردید به میدان رفتند و بازنگشتند حالا به سر رسیده است؛ حالا فقط کافیست یکی برود خانه‌ی آن‌ها و به مادرشان اگر زنده است بگوید «انتظار به سررسید مادر، شهیدت آمد!».
این شهدای گمنام، قهرمانانی که نامشان را فریاد نزدند اما سرنوشتشان در خاطره‌ها جاودانه شد امروز، پس از ۴۰ سال، با یاری علم و عشق، پرده از راز هویت آن‌ها برداشته شده و خانه‌های خاموش، بوی حضور آن‌ها را به خود گرفته.
اما این شهدای گمنام، نگین‌هایی بودند که خاک وطن آنان را در دل خویش پنهان کرده بود. سال‌ها تنها یک سنگ، یک پرچم و یک نام بی‌نام، نشانه‌ای از وجودشان بود. اما این سکوت، هرگز آن‌ها را فراموش‌شدگان تاریخ نساخت.
خانواده‌هایی که با قاب عکس و خاطرات محو عزیزانشان زندگی می‌کردند، هنوز امید داشتند. امیدی که به مدد پیشرفت‌های علمی مانند آزمایش DNA، بار دیگر روشن شد.
اما این شهدا چگونه ما را پیدا کردند؟ فرآیند شناسایی با دقت و حوصله آغاز می‌شود؛ از نمونه‌برداری‌های ژنتیکی تا مقایسه با بانک اطلاعاتی خانواده‌های منتظر. این آزمایش‌ها نه‌تنها کدهای ژنتیکی را می‌خوانند، بلکه زخم‌های عمیق دل‌های منتظر را التیام می‌بخشند. هر نتیجه مثبت، به معنای اتصال یک گسست تاریخی است؛ بازگشت یک شهید به نام و جایگاه واقعی‌اش.
زمانی که نتیجه نهایی اعلام می‌شود و خانواده‌ای مطلع می‌شود که شهیدشان شناسایی شده است، لحظه‌ای وصف‌ناشدنی رقم می‌خورد. اشک‌هایی از شادی و اندوه توامان جاری می‌شود. مادران و پدران شهید، بر مزار تازه نام‌گذاری شده عزیزشان حاضر می‌شوند، دستانشان را بر سنگ مزار می‌گذارند و با نجواهای عاشقانه‌ای سال‌ها فراق را بازگو می‌کنند.
شناسایی شهدای گمنام پس از ۴۰ سال، بیش از آنکه یک رویداد علمی باشد، یک حرکت انسانی و ملی است. این کار نشان می‌دهد که ایثارگران این سرزمین، هرگز در غبار تاریخ گم نمی‌شوند و یاد آن‌ها تا همیشه زنده خواهد ماند. این شهدای عزیز به ما پیام می‌دهند: "راه ما ادامه دارد و وطن، همیشه مامن عشق و ایثار است. "
شناسایی هویت شهدا با آزمایش DNA، نه فقط بازگشت یک نام، بلکه احیای یک پیام است. پیامی که از دل تاریخ می‌گوید: "ما زنده‌ایم، در وجدان شما، در خاکی که برایش جنگیدیم، و در راهی که برایش ایستادیم. "
این فرآیند نه‌تنها یک اقدام علمی، بلکه ادای دینی به روح‌های بلند شهداست؛ گواهی بر آنکه هیچ ایثاری در تاریکی فراموشی نمی‌ماند و عشق به وطن، حتی در سکوت، همواره طنین‌انداز است.
شناسایی این شهدا، نه‌تنها ادای دینی به آنان و خانواده‌هایشان، بلکه تجدید عهدی با ارزش‌هایی است که آن‌ها برایش جان سپردند: آزادی، عزت و سربلندی ایران.
گزارش فارس حاکی است، شهید والامقام اکبری صفی صمغ آبادی در سوم آبان سال ۱۳۴۰ در شهرستان آبیک استان قزوین دیده به جهان گشوده و در تاریخ بیست و یکم اسفند سال ۱۳۶۳ در جزیره مجنون به شهادت رسیده است و پیکر مطهر این شهید گلگون کفن در گلزار شهدای وادی رحمت تبریز آرام گرفته است.
شهید والامقام ماشاله استخری در بیست و سوم آبان سال ۱۳۴۲ در یکی از روستاهای توابع شهرستان داراب، استان فارس متولد شده و در تاریخ بیست و یکم اسفند سال ۱۳۶۳ در جزیره مجنون به درجه رفیع شهادت نائل آمده است و پیکر مطهر این مجاهد راه حق نیز در قطعه دوازدهم گلزار شهدای وادی رحمت تبریز آرام گرفته است.
شهید سرافراز مصطفی قیصری نجف آبادی در شانزدهم بهمن سال ۱۳۴۳ در نجف‌آباد استان اصفهان دیده به جهان گشوده و در تاریخ بیست و یکم اسفند سال ۱۳۶۳ در جزیره مجنون به شهادت رسیده و پیکر مطهر این شهید نیز در گلزار شهدای وادی رحمت تبریز آرام گرفته است.
نظرات